Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άλλος Ένα Ποντικός


Μιχάλης Κουκουμάκης - Άλλος ένας ποντικός

Μέσα στα αεροπλάνα ο Ιάσονας μετατρεπόταν σε βαδιζομανή. Σε κάθε του ταξίδι περπατούσε συνέχεια στο διάδρομο από την πόρτα του πιλότου έως την ουρά που βρισκόταν η τουαλέτα. Μόνο τα καροτσάκια του καφέ, του φαγητού και των προϊόντων duty free, ελαχιστοποιούσαν την απόσταση που διάνυε. Τίποτα άλλο και κανένας. Ούτε οι αεροσυνοδοί που τον παρακαλούσαν να κάτσει στη θέση του, ούτε οι γκρίνιες των υπόλοιπων επιβατών που καθόντουσαν δίπλα στο διάδρομο όταν έφτανε στα όρια να τους πατήσει για να δώσει προτεραιότητα στους επισκέπτες της τουαλέτας.
«Όταν περπατάω, οι σκέψεις μου με ανταγωνίζονται για να φτάσουν πρώτες και κατεβάζω καλύτερες ιδέες για τη δουλειά μου», έλεγε στις αεροσυνοδούς στα πρώτα του επαγγελματικά ταξίδια. Ήταν ένα ψέμα που είχε σκαρφιστεί για να μην αποκαλύψει την ιδιότητά του ως «ινδικό χοιρίδιο». Ένα χρόνο τού πήρε για να σταματήσει να δικαιολογείται μιας και χρησιμοποιούσε πάντα την ίδια αεροπορική εταιρία για τα ταξίδια του. Κι όταν στην είσοδο του αεροπλάνου έβλεπε κάποιο νέο μέλος του πληρώματος, αντί για «Χαίρεται», του έλεγε, «Σήμερα θα περπατήσω». Αυτό ήταν κάτι που κινούσε την περιέργεια στο συνομιλητή του που συνήθως με περιπαιχτικό λόγο σχολίαζε το γεγονός στους υπόλοιπους συναδέρφους. Έτσι, μάθαινε την ιδιότυπη συμπεριφορά του Ιάσονα.
Ήξερε ότι οι επιβάτες δεν είχαν ιδέα για όλα αυτά, όπως και ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς τον θεωρούσαν τρελό ή στην χειρότερη περίπτωση χαζό. Το έβλεπε στα μάτια τους, όποτε οι σκέψεις του έχαναν τη φόρμα τους, αλλά συνεχώς τους απαντούσε μέσα του, «Σε κάθε μου ταξίδι σώζω κάποιους από εσάς.»
Ο Ιάσονας μετά την αποφυλάκισή του έκανε πολλές δουλειές του ποδαριού πριν ξεκινήσει τ’ αεροπορικά του ταξίδια κι έψαχνε κάποιον τρόπο για ν’ αλλάξει την επαγγελματική του κατάσταση. Στην τελευταία απ’ αυτές, ως διανομέας πίτσας, είχε αφήσει το μηχανάκι του δίπλα σ’ έναν άστεγο, ο οποίος κρατώντας στο χέρι του αρκετά χαρτονομίσματα τού παρήγγειλε μία μακαρονάδα. «Δεν έχω σπίτι αλλά έχω χρήματα. Τι λες;». Ο Ιάσονας παραξενεύτηκε που κάποιος άστεγος κρατούσε χρήματα και παράγγελνε φαγητό αντί να ζητάει ελεημοσύνη. Του έπιασε την κουβέντα για να λύσει αυτή του την απορία. Τότε έμαθε για μια κλινική στην πόλη του στην οποία γίνονται πειράματα σ’ ανθρώπους και θα μπορούσε να κερδίσει αρκετά χρήματα σε μία μόνο ημέρα.
Κανένας φόβος δεν του απέτρεψε την επίσκεψη του στα εργαστήρια της κλινικής μετά από τρεις ημέρες. Αντιθέτως, αυτοί που δημιουργήθηκαν αποδυναμώθηκαν όταν εισέπραξε τα πρώτα του οχτακόσια ευρώ. Αυτός, για πρώτη φορά στη ζωή του άρχισε να κάνει μεγαλόπνοα σχέδια. Ένα ολόκληρο βράδυ στήθηκε μπροστά στο Internet ψάχνοντας για ιδρύματα, κλινικές, νοσοκομεία που κάνουν πειράματα και στη συνέχεια κλείνοντας αεροπορικά εισιτήρια ανά δέκα ημέρες.
Στην πτήση για το δεύτερο πείραμα είχε ακόμα τα δύο σπυράκια στην κοιλιά που εμφανίστηκαν τρεις μέρες μετά το πρώτο. Δεν ήταν απ’ αυτά που σου προκαλούν κάποια αναστάτωση. Αυτό δεν αναιρούσε το γεγονός ότι εμφανίστηκαν αφού δοκίμασε αυτά τα μικρά – τα πρώτα του – κόκκινα χαπάκια. Έτσι, άρχισε πρώτη φορά να περπατάει στο διάδρομο του αεροπλάνου, παρόλο που οι γιατροί τού είχαν συστήσει να μη γυμνάζεται, αν θέλει να γίνει επαγγελματίας του είδους, διότι σε διαφορετική περίπτωση αυξάνονταν τα επίπεδα κρεατίνης. Οι σκέψεις τον απορροφούσαν τόσο πολύ που στα επόμενα ταξίδια έβαζε το πακέτο των τσιγάρων στον πάτο του σακιδίου για να μην ανάψει κάποιο κατά λάθος. Οι εικόνες του μυαλού έδιωχναν τα σπυράκια που φύτρωναν προς τα έξω ή προς τα μέσα. Στα επόμενα ταξίδια χρησιμοποιούσε τις εικόνες για προσωπική ηδονή και μόνο. Ήταν σίγουρος ότι το κοινωνικό έργο που προσέφερε ήταν άξιο προς βράβευση σε μία τουλάχιστον τηλεοπτική εκπομπή.
Μία επιπλέον συνεισφορά του Ιάσονα στην ιατρική κοινότητα ήταν η προσφορά αίματος, λίπους κι άλλων συστατικών του σώματός του, που οι γιατροί δεν του έλεγαν, στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Λονδίνου. Επίσης γνώριζε ότι δεν έμεναν στο συγκεκριμένο ίδρυμα. Τα χρησιμοποιούσε το Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο καρκίνου και βιολογίας εμβρυοκυττάρων του Μπράντφορντ, όπου προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ποντίκια με ανθρώπινο εγκέφαλο. Είχε ζητήσει επανειλημμένα να του στείλουν ένα «παιδί» του αλλά το Ινστιτούτο δεν ανταποκρινόταν, μέχρι τη μέρα που συμφώνησε να παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του για έξι μήνες. Σε αντάλλαγμα θα του έδιναν έναν από τους απογόνους του που τα πειράματα δεν είχαν πετύχει και θα τον θανατώνανε. Κάτι, που πρόσθεσε μία επιπλέον υποχρέωση στον Ιάσονα. Άρχισε να παρέχει περισσότερο αίμα, το οποίο το χρησιμοποιούσαν για μετάγγιση στο ποντίκι - πειραματόζωο, διότι ήταν ο μοναδικός τρόπος να λειτουργήσει σωστά η καρδιά του.
Όλα του τα ταξίδια, το συγκεκριμένο εξάμηνο, ήταν προς την πρωτεύουσα της Αγγλίας. Στο τελευταίο από αυτά προς Λονδίνο, ο Ιάσονας δεν περπατούσε συνέχεια με τα χέρια στην τσέπη. Κοντοστεκότανε κάθε φορά που σήκωνε το χέρι του για να διαβάσει τα αποτελέσματα από το ιδιωτικό ιατρικό κέντρο «Ιπποκράτης». Μετά από τρία χρόνια χορήγησης ιατρικών παρασκευασμάτων στο σώμα του, θέλησε μία δεύτερη γνώμη για την κατάσταση της υγείας του. Τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με τα λόγια του γιατρού, είχαν αντικαταστήσει τις εικόνες που γεννούσε στο διάδρομο. «Ιάσονα, στα τεστ αξιολόγησης της λειτουργίας των πνευμόνων και του καρδιοαγγειακού συστήματός σου, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα αγγεία και οι ιστοί σου γηράσκουν πρόωρα. Αυτό συνήθως οφείλεται στη διατροφή και στο τσιγάρο. Για το τσιγάρο δεν θα σου πω τα συνηθισμένα. Πρέπει όμως να προσέξεις τη διατροφή σου κι αν τρως συνέχεια απ’ έξω να το ελαττώσεις.» Από τα εστιατόρια γρήγορου φαγητού δεν έτρωγε συχνά αλλά ο γιατρός δεν ήξερε για τις ντουζίνες φαρμάκων που είχαν χορηγηθεί στο σώμα του τα τελευταία χρόνια.
Στο ταξίδι του γυρισμού απ’ το Λονδίνο, η Ζωή, μία από τις αεροσυνοδούς που χρησιμοποιούσε το «Καλώς ορίσατε κύριε Ιάσονα» κατά την είσοδό του στο αεροπλάνο, παραξενεύτηκε όταν είδε γραμμένο στο εισιτήριό του το 22Α. Μία θέση δίπλα στο παράθυρο κι όχι δίπλα στο διάδρομο όπως συνήθως. Η έκπληξή της μεγάλωσε, όταν είδε το δεύτερο εισιτήριο στο όνομά του, το οποίο προοριζότανε για ένα κλουβί μ’ ένα ποντικάκι μέσα, ενώ απόρησε με τη συμπεριφορά του, σε βαθμό που ακουμπούσε τα όρια της ανησυχίας, όταν στα 2.800 πόδια που το λαμπάκι προσδεθείτε έσβησε, εκείνος δεν ξεκίνησε το ταξίδι του διαδρόμου.
Το σερβίρισμα του ροφήματος των επιβατών ήταν η αιτία της δεύτερής τους επαφής. Ο Ιάσονας διέκοψε την αναζήτηση της ταμπέλας «Προς Αθήνα» στα σύννεφα, καθώς η Ζωή του προσέφερε πορτοκαλάδα μ’ ένα σακουλάκι από αλμυροκαβουρντισμένα φιστίκια. «Στην υγεία του Ιορδάνη» είπε. Εκείνη χαμογέλασε στη νέα συνήθεια, όπως υπέθεσε, του Ιάσονα και τον ρώτησε ποιος ήταν ο Ιορδάνης. Η απορία της λύθηκε, όταν χτύπησε με τα δάκτυλα τού χεριού του το κλουβί της θέσης 22Β.
Η Ζωή ήταν πολύ ευγενική κοπέλα για να εκφράσει την ταραχή της, όταν είδε τον Ιάσονα να κρατάει στην παλάμη του τον Ιορδάνη που έτρωγε τα φιστίκια. Μπορεί να ήταν το μοναδικό ποντίκι στον κόσμο που έχει ταξιδέψει ποτέ σε δικιά του θέση μέσα σ’ αεροπλάνο, αλλά κάτι τέτοιο δεν το εκτιμούσαν ούτε οι κανονισμοί, ούτε οι υπόλοιποι επιβάτες. Του επισήμανε ότι δεν επιτρέπεται στα ζώα να είναι ελεύθερα έξω από το κλουβί τους, αλλά εκείνος συμφωνούσε μαζί της μόνο στο ότι διαφωνούσαν. Τρία χρόνια τώρα, όποτε συναντιόντουσαν σε πτήση, η Ζωή ήταν από τις λίγες αεροσυνοδούς που δεν του ζητούσε να μην περπατάει συνέχεια στο διάδρομο. Τώρα όμως, σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές, επέμενε και παραεπέμενε. Το ποντίκι έπρεπε να μπει στο κλουβί του. Αλλά του Ιάσονα δεν του καιγόταν καρφάκι για τους κανονισμούς της αεροπλοΐας. Αυτό το ποντίκι ήταν κάτι παραπάνω από ένα ποντίκι. Ήταν μία χίμαιρα απ’ το δικό του σώμα.
Όταν ο μικρότερος επιβάτης του αεροπλάνου τέλειωσε το γεύμα του, ο Ιάσονας τον αγκάλιασε με τις δυο του παλάμες. Η ίδια κίνηση που χρησιμοποίησε πριν έξι ώρες όταν ο Ιορδάνης από χέρια με πλαστικά γάντια βρέθηκε στα γυμνά δικά του. Ο Ιάσονας ήταν τόσα χρόνια στα χέρια της επιστήμης, αλλά εκείνη η στιγμή της παράδοσης, ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο μ’ έναν ζωντανό οργανισμό που γλίτωσε το θάνατο χάρη σ’ αυτόν. Ως πρώην τρόφιμος φυλακών θα περίμενε κανείς ότι θα έχει σιχαθεί αυτά τα μουστακαλίδικα θηλαστικά. Αντιθέτως, τον έβαλε στο κλουβί με την πλαστική κόκκινη ρόδα γυμναστικής ποντικιών μέσα, ενώ με την ιδέα ότι οι γιατροί μπορεί ν’ αλλάξουν γνώμη, ζήτησε τα ιατρικά χαρτιά του κι έφυγε βιαστικά για το αεροδρόμιο, ξεχνώντας να παραδώσει την κάρτα εισόδου του ιδρύματος που είχε κρεμασμένη στο πουκάμισό του.
Το πρόβλημα τού Ιάσονα από την ώρα που μπήκε στο αεροπλάνο ήταν ότι δεν έβρισκε τρόπο να αφήσει τον Ιορδάνη να περπατήσει ελεύθερος στο διάδρομο. Όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω του, εκτός από εκείνη τη στιγμή που ένα κενό αέρος τα γύρισε προς το πιλοτήριο. Οι δικιές του παλάμες αποχωρίστηκαν η μία την άλλη, ενώ έσμιξαν ξανά όταν ο Ιορδάνης είχε κάνει ήδη δύο φορές τον διάδρομο πάνω κάτω με ταχύτητα κινούμενου σχεδίου, όμοιου του speedy Gonzalez. Σε αντίθεση με τον Ιάσονα, ο Ιορδάνης ήταν παιδί και το περπάτημα δεν του ταίριαζε.
Ο Ιάσονας, καθώς τον κρατούσε, ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει έντονα, το κεφάλι του σκυμμένο με την μουσούδα του να μην ταλανίζεται αριστερά δεξιά ψάχνοντας για μυρωδιές και τα πόδια του να λυγίζουν σιγά σιγά. Σηκώθηκε και προχώρησε προς την τουαλέτα έχοντας στο μυαλό του τα λόγια τής νοσοκόμας που τού τον παρέδωσε: «Η μουσούδα του ψάχνει το περιβάλλον ακόμα κι όταν κοιμάται. Όχι τόσο έντονα όσο όταν είναι ξύπνιος αλλά το κάνει. Τόσο καιρό έμεινε ζωντανός χάρη στο αίμα που τού έστελνες. Μόλις λοιπόν παρατηρήσεις ότι χάνει την αίσθηση της αναζήτησης χρειάζεται να του χορηγήσεις μία μικρή δόση αίματός σου δίπλα από την βάση της ουράς». Με νόημα ζήτησε από τη Ζωή να έρθει κοντά του. Δεν είχε χρόνο για προλόγους οπότε της περιέγραψε την ιστορία του με τον Ιορδάνη. Καθώς εκείνη πήγαινε στο φαρμακείο για να φέρει μία σύριγγα, εκείνος συνειδητοποίησε ότι, για όσο καιρό θα είναι ο Ιορδάνης εν ζωή, θα πρέπει να φροντίζει για την καθημερινή μετάγγιση αίματος.
Στην τουαλέτα, και καθώς το ένα τρίτο της σύριγγας περιείχε το αίμα του, αγχώθηκε μην τυχόν και πονέσει τον Ιορδάνη. Να μια ερώτηση που δεν έκανε στη νοσοκόμα. Ο καθρέφτης της τουαλέτας τού έδωσε λύση, προσαρμοσμένη σε ανθρώπους περισσότερο. Έβγαλε το πλαστικοποιημένο καρτελάκι εισόδου του πανεπιστημιακού νοσοκομείου από το πουκάμισό του τοποθετώντας την άκριά του ανάμεσα στα δόντια του Ιορδάνη.
Η θάλασσα άρχισε να φαίνεται όλο πιο κοντά όταν η Ζωή ζήτησε από τον Ιάσονα να σηκώσει το κάθισμά του και να τοποθετήσει τη ζώνη ασφαλείας σ’ αυτόν και στο κλουβί του Ιορδάνη ώστε να είναι εγγυημένη η σωματική τους ακεραιότητα. Ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες της παρόλο που η ζώνη τού θύμισε τις αντίστοιχες των νοσοκομείων. Αυτές που χρησιμοποιούν οι πανεπιστημιακοί υπεύθυνοι για να δέσουν κάποιον ασθενή στο κρεβάτι όταν διαγνώσουν ότι τα δοκιμαστικά φαρμακευτικά παρασκευάσματα τον έχουν επηρεάσει αρνητικά, κάτι που μπορεί να προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις. Η μόνη του παράλειψη ήταν ότι άφησε το πορτάκι του κλουβιού ανοιχτό βάζοντας την παλάμη του μπροστά. Από τη στιγμή που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να μην δει ποτέ ξανά πόρτα φυλακής μπροστά του, όταν η τελευταία έκλεισε στην πλάτη του, γιατί να επιβάλλει κάτι παρόμοιο σε κάποιον άλλον;
Ο Ιάσονας περίμενε όλους τους επιβάτες να αποβιβαστούν από το αεροπλάνο. Ελευθέρωσε το σώμα του από τη ζώνη του καθίσματος, κόλλησε ελαφριά τον Ιορδάνη στο στήθος του με τη δεξιά του παλάμη και προχώρησε προς την τουαλέτα για να ξεκινήσει μία νέα διαδρομή προς το πιλοτήριο χαιρετώντας με χειραψία όλο το προσωπικό. Εκεί, απέναντι από την πόρτα εξόδου, σταμάτησε σε ευθεία γραμμή σε σχέση με το βλέμμα του με τη Ζωή, που τόσο διακριτικά τού φέρθηκε σ’ όλα αυτά τα ταξίδια και πολύ περισσότερο σήμερα. Πριν σηκώσει την αριστερή του παλάμη πέταξε την νοσοκομειακή κάρτα εισόδου με την οδοντοστοιχία του Ιορδάνη αποτυπωμένη πάνω στη ζελατίνη στο καλαθάκι των αχρήστων που βρισκόταν δίπλα της. Την ίδια κατάληξη είχε και η βελόνα της σύριγγας σε αντίθεση με την πλαστική αμπούλα, με τις ενδείξεις χιλιοστογραμμαρίων, που την τοποθέτησε στην αριστερή τσέπη του παντελονιού του. Η Ζωή ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα χειραψίας του Ιάσονα χαμογελώντας του δίχως να τού επισημάνει το άδειο κλουβί που είχε αφήσει στη θέση 22Α.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συν-γραφή

Δημιουργική Γραφή και συν-γραφή Τεχνικά μιλώντας ως «δημιουργική γραφή» μπορεί να οριστεί κάθε γραφή που αποτελεί πρωτότυπο προϊόν του γράφοντος. Υπό αυτή την έννοια, ο όρος δημιουργική γραφή είναι ένα πιο σύγχρονο και οριζόμενο -μέσω από τη διαδικασία της συγγραφής- όνομα, γι' αυτό που παραδοσιακά ονομάζεται «λογοτεχνία». Η δημιουργική γραφή, είναι μια μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, η οποία αντλεί από τη φαντασία για να παράγει νόημα με τη χρήση των καλολογικών στοιχείων, της αφήγησης και της δραματικής τέχνης. Μέσω της άσκησης ο συγγραφέας αναπτύσσει τεχνικές που θα τον βοηθήσουν να εξελίξει την τέχνη του. Η δημιουργική γραφή δεν αντικαθιστά την λογοτεχνία, συνδράμει στην ανάπτυξή της. Η γραφή παύει να είναι μια μοναχική διαδικασία και αποτελεί έναν κοινό τόπο έκφρασης, ένα πεδίο συν-γραφής. Σε ποιους απευθύνεται;   Σε οποιονδήποτε αγαπάει τη συγγραφή και επιθυμεί να την κοινωνήσει και να την εξελίξει. Σε οποιονδήποτε αγαπά τη λογοτεχνία και θέλει να τη γνωρίσει «εκ των

Εργαστήρια Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων

Οκτώβριος 2010- Μάιος 2011 3ο εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής με τίτλο "Μεταμορφώνοντας τον Ξένο" Με αφορμή τα κλασσικά βιβλία «Ο Ξένος» του Αλμπέρ Καμύ και «Η Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα, οι συμμετέχοντες στο εργαστήριο θα περιηγηθούν στα βασικά χαρακτηριστικά της Δημιουργικής Γραφής. Ζητήματα που θα μελετηθούν είναι: Θέμα, Χαρακτήρας, Σκηνικό, Πλοκή, Οπτική Γωνία, Ύφος. Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί σε δύο άξονες. Στον πρώτο άξονα οι συμμετέχοντες θα κληθούν να εκτελέσουν ασκήσεις Δημιουργικής Γραφής στα παραπάνω θέματα με αφορμή τα προαναφερόμενα βιβλία, ενώ στο δεύτερο θα μελετηθούν πρωτότυπα κείμενα των συμμετεχόντων. Στην πορεία θα συζητηθούν και άλλα λογοτεχνικά κείμενα και θα δούμε πώς μπορούμε να μεταμορφώσουμε ένα κείμενο δημιουργώντας κάτι καινούργιο. Διάρκεια Εργαστηρίου Το εργαστήριο πραγματοποιείται μία φορά την εβδομάδα, με τρίωρη, κάθε φορά, διάρκεια. Τα μαθήματα ξεκινάνε των Οκτώβριο και ολοκληρώνονται το Μάιο. Στους συμμετέχοντες παρέχεται βεβαίωση

Εργαστήρι δημιουργικής γραφής για μαθητές

Εργαστήρι δημιουργικής γραφής για μαθητές [Του Γιάννη Ζωράκη] Εργαστήριο δημιουργικής γραφής για μαθητές τρίτης Γυμνασίου, καθώς και πρώτης και δευτέρας Λυκείου, διοργανώνουν η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, ο Δήμος Ηρακλείου και το Γραφείο Πολιτιστικών Θεμάτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου. Το εργαστήριο θέτει ως στόχους, την εξοικείωση των μαθητών με τα πρώτα στάδια της συγγραφής, την δημιουργική απασχόληση μέσα από μία παραγωγική διαδικασία, την αγωγή της τέχνης του γραπτού και του προφορικού λόγου, καθώς και την δημιουργία ενός λογοτεχνικού πυρήνα με σκοπό να αποτελέσει μία μελλοντική εστία λογοτεχνικής παραγωγής για το Ηράκλειο. Συντονιστής στο εργαστήριο θα είναι ο συγγραφέας Λευτέρης Γιαννακουδάκης. Δομή Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί σε δύο κύκλους. Ο πρώτος κύκλος θα αφορά στο Διήγημα, ενώ ο δεύτερος στο Θεατρικό Έργο. Αναφορικά με τον κύκλο του διηγήματος διευκρινίζεται ότι κάθε μαθητής θα κληθεί να γράψει μία ιστορία ξεκινώντας από το σκηνικό